Petrachi: „W Romie istniał pewien dystans między mną a Pallottą. Zrealizowałem jednak wyjątkowe mercato”

Gianluca Petrachi ponownie opowiedział o swoim doświadczeniu w Romie. Były dyrektor sportowy „Giallorossich” był głównym bohaterem programu „Behind the Mask” emitowanego przez Numero Diez i udzielił kilku oświadczeń dotyczących swojego pobytu w stolicy.

Czy twoja praca na rynku transferowym w Romie nie została doceniona?
– Wydałem ogółem, na 10/11 graczy, około 70-80 milionów euro. Miałem wiele utrudnień, które wynikały z tego rodzaju okienka transferowego i były rezultatem mojej pracy. Te pieniądze, które wykorzystałem na zakup zawodników, pochodziły z transferów wielu graczy. Zrealizowaliśmy wyjątkowe mercato zakupowe i pracowaliśmy bardzo ciężko. Roma, która wygrywa Ligę Konferencji, ma w składzie 7 z 11 graczy, którzy zostali sprowadzeni podczas moich rządów. Obrona, na przykład: Mancini, Ibanez, Smalling, Spinazzola. A był też Veretout.

Veretout mógłby zrobić lepszą karierę?
– Czasami sądzę, że charakter zawodnika robi różnicę. Veretout posiada wszystkie cechy nowoczesnego piłkarza, świetnie włącza się do akcji i ma dobre umiejętności strzeleckie. Być może brakowało mu ambicji, by czuć się prawdziwie jednym z najlepszych pomocników. Wracając do wcześniejszej rozmowy, moim zdaniem wszystko poszło świetnie. Udało się nam nawet zatrzymać Dżeko, który praktycznie już miał przenieść się do Interu. Myślę, że w tamtej Romie wymyśliłem wiele rzeczy, dokonaliśmy także doskonałych transferów. Są tacy, którzy twierdzą, że przepłaciłem za bramkarza Pau Lopeza: zapłaciłem 18 milionów, nie 30, jak się mówiło. Ale koniec końców, sprzedali go za 14 milionów. Petrachi nie zostawił żadnych dziwactw ani nie zrobił katastrof. Wręcz przeciwnie, jedynego zawodnika, którego Roma sprzedała, Petrachi zakupił za 8 milionów, a sprzedano go za 30 (Ibanez – od red.).

Mkhitaryan to znakomity transfer.
– Był zarekomendowany przez Mino Raiolę. Mogliśmy mu zaoferować maksymalnie 3 miliony euro wypłaty. On zarabiał 5/6 milionów. Więc dokonałem obu transakcji, zarówno Smallinga, jak i Mkhitaryana, mając do czynienia z tego rodzaju sytuacjami. Oczywiście, obaj okazali się wyjątkowymi graczami. Ponieważ ostatecznie, sądzę, że zmiana [trenera] sprawiła, że Mkhitaryan opuścił Romę. Według mnie, przy innym podejściu trenerskim, Mkhitaryan nigdy by nie opuścił Romy. To również świetny facet, do którego mam wielki szacunek i przywiązanie.

Co nie zadziałało w przypadku Romy?
– Uważam, że był zbyt duży dystans pomiędzy mną a prezydentem Pallottą. Pomiędzy Pallottą a Petrachim był dyrektor generalny Fienga, z którym miałem doskonałe relacje, ale te relacje nie były w pełni prawdziwe. Radzę sobie z angielskim, choć nie jestem biegły w mówieniu, z prezydentem nigdy nie rozmawialiśmy o piłce nożnej, o tłumaczeniu pewnych wyborów… To wszystko były kwestie, które odbijały się z powrotem do prezydenta. Do pewnego momentu czułem się silny, ponieważ czułem, że mam obok Fiengę, a za mną Pallottę, który jednak był zadowolony z naszej obranej ścieżki. Zadane mi było określone cele: obniżyć koszty, odmłodzić zespół i jednocześnie uczynić go konkurencyjnym. Wydaje mi się, że wszyscy szliśmy w zgodzie. Ale w grudniu wygrywamy mecz we Florencji 4-1 i byliśmy w walce o Ligę Mistrzów, zajmując trzecie miejsce w tabeli. Wysyłam wiadomość do prezesa Pallotty z życzeniami świątecznymi.

Po zwycięstwie we Florencji można się spodziewać przynajmniej życzeń świątecznych, które jednak nigdy nie nadeszły. W pewnym momencie pomyślałem: „Tutaj jest jakiś problem, coś mi umyka, co może wynikać z odległości, o czymś mi nie mówią. Może popełniłem błąd, coś jest nie tak”. Po powrocie z wakacji dokonuję pewnych transakcji z Fiengą i wyjaśniam, że źle odebrałem, że prezydent nie odpowiedział na moje życzenia świąteczne.

Wznowiliśmy rozgrywki ligowe i przegraliśmy dwa kolejne mecze, z Bologną i Torino. Miałem przeczucie, że wróciliśmy źle po tej przerwie zimowej, bo już mówiło się o Friedkinach. Uspokoiłem zespół: nie będzie rewolucji. Powiedziałem jednak, że po wznowieniu nie wyglądają dobrze. Poprosiłem Fiengę o wprowadzenie pewnych zmian w sztabie medycznym: uważałem, że niektóre osoby nie wykazały się odpowiednim profesjonalizmem, i chciałem dokonać pewnych zmian, ponieważ kontuzje w Romie były liczne. To nie zostało mi jednak dane.

Zdałem sobie sprawę, że w tym momencie tracę siłę, nie mam już autonomii, jaką miałem wcześniej. Po Covid-19 rozegraliśmy kilka meczów i wróciliśmy do bardzo dobrej pozycji w tabeli. Prezydent Pallotta wygłasza publiczne oświadczenie, w którym dziękuje wszystkim: masażystom, magazynierom, nawet tym, którzy prowadzili karetkę. Zapomniał o Gianluce Petrachim.

I wtedy, niestety, moja impulsywność sprawiła, że napisałem prezydentowi dość nieprzyjemną wiadomość. Była to wiadomość o pomoc, wołanie o pomoc: „Mnie pominąłeś, ale jeśli coś jest nie tak, porozmawiajmy jak mężczyźni!”. I od tego momentu uruchomił się proces działający w przeciwnym kierunku. Nigdy nie było niczego tak poważnego, tak obelżywego.. Moja intencja była wezwaniem do tego, aby prezydent dał mi wsparcie, bo traciłem kontrolę nad sytuacją. Wtedy byłem sam, nie miałem nawet towarzystwa współpracowników podczas podróży.

Przychodziłem z Torino, miałem z pewnością dobre referencje, ale Roma to tajemnica, Roma to Roma. To nie jest trudne miejsce ze wzgledu na kibiców, jest dokładnie przeciwnie: atmosfera w Rzymie i wsparcie ze strony kibiców uważam za jedno z najlepszych we Włoszech. Nie zaprzeczam temu, co się wydarzyło, z pewnością myśląc ponownie o tym, co było. Jeśli zajmuję stanowisko, dzwonię bezpośrednio do Pallotty i próbuję zrozumieć. Może jedyną rzeczą, której sobie zarzucę, jest to, że to ja nie podjąłem inicjatywy, aby zadzwonić do prezydenta i zapytać, 'Co się dzieje?'”

Obecnie Friedkiny są bardziej zaangażowani.
– Pod tym względem, również wytyczyłem inną ścieżkę. W moim okresie zarządzania dokonano wielu zmian. Niektórzy gracze nadal mi mówią: 'Przygotowałeś grunt, na pewno skorzystał na tym Mourinho, wiele rzeczy zmieniło się w Trigorii, wiele sytuacji…’ Więc, to oznacza, że potem czujesz się rozczarowany. To, co mnie boli w tej całej sytuacji, to że wyszedłem z wizerunkiem, który nie jest moim własnym: że Petrachi pozwał Romę. Petrachi został zwolniony bez uzasadnionego powodu, więc broniłem się przed zwolnieniem. Dziś Petrachi jest postrzegany jako ten, który pozwał klub. Ja po prostu się broniłem.