Po triumfie nadeszły jednak chude lata. Rzymianie, bardziej niż inne kluby odczuli konsekwencje wojny.
Po pierwszym mistrzostwie Włoch (1942) nadeszły jednak chude lata. Rzymianie, bardziej niż inne kluby odczuli konsekwencje wojny. Musieli sprzedawać każdego lepszego gracza do klubów z północy Włoch, aby przetrwać. W końcu zostali bez pieniędzy i…bez wartościowych piłkarzy. Po kilku słabych sezonach w 1951 roku rzymianie zostali zdegradowani do Serie B (był to jedyny spadek w całej historii Romy – przyp. red.). Pod wodzą Gipo Vianiego powrócili jednak po zaledwie jednym sezonie gry na zapleczu Serie A, a w sezonie 1954/1955 zdobyli wicemistrzostwo Włoch.
Na początku lat ‘60 Giallorossi odzyskali swój dawny blask, dzięki rozgrywkom europejskim. Sezon 1960/1961 przyniósł pierwszy ważny sukces na arenie międzynarodowej – zwycięstwo w Pucharze Miast Targowych (zastąpiony w 1971 roku przez Puchar UEFA – przyp. red.). W drodze po wspomniane trofeum Roma łatwo ograła St. Giloise (0-0, 4-1), następnie 1.FC Koeln (2-0,0-2,4-1), Hibernian (2-2,3-3,6-0). Ostatnią przeszkodą byli Anglicy z Birmingham.
Już na wyjeździe Włosi byli bliscy zwycięstwa, jednak dwa gole Pedro Manfrediniego zneutralizowały trafienia Hellawella i Orritta. Na Stadio Olimpico historia jednak się nie powtórzyła. Z trenerem Carniglią na ławce, rzymianie łatwo ograli rywali 2-0 po golach Paolo Pestrina i samobóju Farmera w pierwszej połowie meczu. Oto skład, w jakim zagrała Roma w tym historycznym meczu: Cudicini – Fontana, Corsini, Carpanesi, Losi, Pestrin, Orlando, Angelillo, Manfredini, Lojacono, Menichelli. Gwiazdą turnieju bez wątpienia był Pedro Manfredini, który strzelił 12 goli.
Komentarze