Winni czy ofiary?

LR24 (A. Ciardi) – Kto ponosi winę za sytuację, w jakiej znalazła się AS Roma? Gdzie leży przyczyna problemów, które trawią ten zasłużony klub? Choć odpowiedzi jest wiele, głównymi odpowiedzialnymi są niewątpliwie sami piłkarze.

Jednak zanim do nich przejdziemy, konieczne jest przyjrzenie się zarządzaniu klubem. Od momentu przejęcia AS Roma przez amerykańskich inwestorów klub zmaga się z brakiem stabilności, wizji i odpowiedniego przywództwa, zarówno w „pierwszej” erze amerykańskiej, jak i obecnie, pod rządami rodziny Friedkinów. AS Roma pod ich wodzą przypomina organizację pełną wielkich obietnic i niedotrzymanych słów, pozbawioną autorytetów mogących nadać drużynie odpowiedni kierunek.

Nawet Walter Sabatini, były dyrektor sportowy i wybitny łowca talentów, który został twarzą klubu, nie był w stanie w pełni unieść ciężaru zarządzania. Jego wypowiedzi na konferencjach prasowych, często pełne celnych metafor, bardziej przypominały występy medialne niż realną zmianę w strukturze klubu. Sabatini był geniuszem w poszukiwaniu młodych talentów, lecz rola medialnej ikony nigdy nie była jego powołaniem.

Pod rządami Friedkinów chaos tylko się pogłębił. Owszem, Roma może pochwalić się awansami do Ligi Mistrzów i zdobyciem Ligi Konferencji, ale w ciągu ostatnich czternastu lat zrealizowano znacznie mniej niż obiecywano. Brak klarownej struktury i przemyślanych decyzji personalnych to problem numer jeden.

Jednak po władzach klubu odpowiedzialność powinni wziąć na siebie również piłkarze. Od lat wydają się oni zadowalać przeciętnością. „Kolekcjonerzy szóstych miejsc” – tak bywają nazywani ci, którzy zasztyletowali jedynego trenera, który doprowadził ich do zdobycia trofeum. Mogliby sięgnąć po jeszcze jedno, gdyby nie gorzka porażka w Budapeszcie. Tymczasem, mimo kontraktów na poziomie mistrzowskich aspiracji, zadowalają się jedynie walką o miejsca w Lidze Europy.

Kiedy klub potrzebował kozła ofiarnego, łatwo znaleźli go w trenerze; teraz, po odejściu De Rossiego, odgrywają rolę ofiar. Wyniki na początku tego sezonu były żenujące, a mimo to nadal nie brakowało im wymówek. Kiedy pojawiają się problemy, niektórzy piłkarze nostalgicznie wspominają De Rossiego, sugerując, że jego powrót rozwiązałby wszystkie kłopoty. Choć De Rossi to bezsprzeczna ikona Romy, jego powrót byłby jedynie kolejnym ustępstwem na rzecz grupy zawodników, którzy od lat zawłaszczają sobie prawo do decydowania o przyszłości trenerów.

Dziś na gorącym krześle jest Jurić – kolejny trener, którego los zależy od kaprysów tych samych piłkarzy, którym przyznawano dotychczas wszelkie alibi. Ale nawet one nie wyjaśniają, dlaczego drużyna po dziewięciu kolejkach ma na koncie zaledwie dziesięć punktów. To bolesny cios dla kibiców, którzy marzą o obiecanej im wielkiej Romie.

Roma, niezależnie od niedociągnięć w zarządzaniu, nie zasługuje na przeciętność, jaką zafundowali jej piłkarze. Tym razem jednak muszą udowodnić swoją wartość bez wsparcia z zewnątrz – nie przed widmem spadku, bo spadek do Serie B raczej klubowi nie grozi, ale dla ratowania honoru, który wydaje się mocno nadwątlony.